دسته : پاورپوینت بررسی اقتدارگرایی در 30 اسلاید بسیار زیبا و قابل ویرایش آماده ارائه با اسلایدشو با فرمت pptx و رعایت تمامی استانداردهای زبان فارسی
فهرست مطالب
مقدمه
اقتدارگرایی چیست؟
ریشه های روانشناختی اقتدارگرایی
ریشه های جامعه شناختی اقتدارگرایی
عدم شکل گیری فردیت و تاثیر آن بر تداوم اقتدارگرایی در ایران
بخشی از متن
مقدمه
1. چه عاملی سبب دوام و بازتولید اقتدارگرایی در فضای اجتماعی-سیاسی ایران شده است؟
2. چه چیزی در ساخت اجتماعی و فرهنگی ایران، زمینه های مناسب را برای پذیرش و بازتولید استبداد فراهم کرده است؟
3. چرا فرهنگ سیاسی ایران مستعد دیکتاتوری است؟
4. چرا فردیت در معنای مثبت آن در میان ایرانیان شکل نگرفته یا ضعیف باقی مانده است؟
5. چرا ایگوی ایرانی ضعیف است؟
صفحات تاریخ ایران را که می نگریم، پر از استبداد و اقتدارگرایی است. از پادشاهی های کهن ایرانی مانند امپراتوری های هخامنشی، اشکانی و ساسانی گرفته تا نظام های سیاسی پا گرفته بعد از نفوذ اسلام به ایران، یک ویژگی در میان تمامی نظام های سیاسی مشترک بوده است و آن همانا ساخت قدرت اقتدارگرایانه است.
اقتدارگرایی چیست؟
اقتدارگرایی(Authoritarianism) عقیده یا رفتاری از حکومت است و در آن قدرت سیاسی بر جامعه بدون توجه به نظر اکثریت، تحمیل می شود. اقتدارگرایی را می توان به پادشاهی مطلقه، دیکتاتوری سنتی و بسیاری از اشکال حکومت نظامی مرتبط دانست.
در اینجا باید بین اقتدارگرایی و اقتدار تفاوت قایل شد. ماکس وبر جامعه شناس اظهار می دارد که اقتدار مبتنی بر قدرت مشروع است در حالی که اقتدارگرایی فاقد این ویژگی یعنی مشروعیت است.
فرهنگ علوم سیاسی آکسفورد اقتدارگرایی را این گونه تعریف می کند: شیوه حکومتی که در آن حاکمان خواهان اطاعت تردیدناپذیر محکومان هستند. به طور سنتی اقتدارگرایان به انتخاب فردی اهمیت کمی می دهند.
اقتدارگرایی بر قانون حاکمیت تأکید دارد و نه حاکمیت قانون. تصمیم‌های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی از سوی گروهی برگزیده از مقام ها و در پشت درهای بسته گرفته می‌شود.
اقتدارگرایی با دیکتاتوری پیوندی عمیق دارد و در تضاد با دموکراسی است. اصل اساسی در اقتدارگرایی اطاعت از اقتدار حاکم و مخالفت با استقلال افراد در اندیشه و عمل است. اقتدارگرایی به مثابه یک شیوه حکومت داری قدرت را در چهره و دستان یک رهبر یا بخش کوچکی از نخبگان تقویت می کند. رهبر یا گروهی که هیچ مسئولیت قانونی نسبت به مردم بر عهده ندارد.
ویژگی بارز اقتدارگرایی تصدّی‌گری سیاسی نامحدود رهبر یا حزب حاکم (اغلب در دولت‌های تک‌حزبی) است. ویژگی ممیز آن نیز قدرت به شدت متمرکز است که با سرکوب سیاسی و طرد مخالفان بالقوه تثبیت می‌شود. این قدرت از احزاب سیاسی و تشکیلات توده‌ای برای بسیج مردم در جهت اهداف رژیم استفاده می‌کند.
در اقتدارگرایی، رهبری خودخوانده که حتی اگر منتخب هم باشد با انتخاب آزاد شهروندان از میان رقبای انتخاباتی قابل جایگزینی نیست. در کنار این موارد محرومیت شهروندان از آزادی‌های مدنی نیز در این نوع حکومت مشهود است.
و ...